Οι μικροί ταξιδιώτες ανεβαίνουν πάνω στο βουνό
Κυριολεξία - Μεταφορά - Παρομοίωση
Ζαχαρίας Παπαντωνίου
Οι δύο φίλοι
Ο σκύλος λέει της γάτας: «Τα νύχια σου ετοιμάζεις, φυσάς και καμπουριάζεις. Μα τι έχεις και θυμώνεις; Ώς πότε οι τσακωμοί;» Κι εκείνη: «Μη ζυγώνεις, σε σκίζω στη στιγμή!» «Για στάσου, λέει ο σκύλος, δε θέλεις να είμαι φίλος; Μιλώ στα σοβαρά» και κούναε την ουρά. «Τρωγόμαστε βδομάδες, παίρνεις και δίνεις ξύλο. Aς πάψουν οι καυγάδες και δέξου με για φίλο. Δε σκέφτηκες κομμάτι πως απ’ την γκρίνια αυτή θα μείνω μ’ ένα μάτι, θα μείνεις μ’ ένα αυτί;» Η γάτα με ησυχία το πόδι κατεβάζει, του σκύλου η ομιλία σε συλλογή τη βάζει. Λόγο τιμής εδώσαν· ήταν εχθροί, φιλιώσαν. Ξεχάσαν τι έχει γίνει. Συντρόφεψαν. Ειρήνη. «Βλέπω καλά; Έχει χάζι!» τ’ αφεντικό φωνάζει. «Ποιοι να ’ν’ οι δυο κει κάτω που τρων στο ίδιο πιάτο;» |
Ο παπαγάλος
Σαν έμαθε τη λέξη καλησπέρα ο παπαγάλος, είπε ξαφνικά: «Είμαι σοφός, γνωρίζω ελληνικά. Τι κάθομαι δω πέρα;» Την πράσινη ζακέτα του φορεί και στο συνέδριο των πουλιών πηγαίνει, για να τους πει μια γνώμη φωτισμένη. Παίρνει μια στάση λίγο σοβαρή, ξεροβήχει, κοιτάζει λίγο πέρα, και τους λέει: «καλησπέρα». Ο λόγος του θαυμάστηκε πολύ. Τι διαβασμένος, λένε, ο παπαγάλος! Θα ’ναι σοφός αυτός πολύ μεγάλος, αφού μπορεί και ανθρώπινα μιλεί. Απ’ τις Ινδίες φερμένος, ποιος το ξέρει πόσα βιβλία μαζί του να ’χει φέρει, με τι σοφούς εμίλησε, και πόσα να ξέρει στων γραμματικών τη γλώσσα! «Κυρ παπαγάλε, θα ’χομε την τύχη ν’ ακούσωμε τις λες και πάρα πέρα;» Ο παπαγάλος βήχει, ξεροβήχει… μα τι να πει; Ξανάπε: «καλησπέρα». |