Καινή Διαθήκη: Ο Ιησούς είναι η οδός που οδηγεί στον Πατέρα (πατώ τον πράσινο τίτλο)
(Κατά Ιωάννην, κεφ.14, στιχ.1-14
(Κατά Ιωάννην, κεφ.14, στιχ.1-14
Τα γνωρίσματα των χριστιανών
(Ευαγγέλιο του Ιωάννη, κεφάλαιο 13, στίχοι 34-35 & κεφάλαιο 15, στίχοι 9-17)
Κάθε τι γύρω μας έχει κάποιο χαρακτηριστικό γνώρισμα. Τα κράτη έχουν τις σημαίες τους, οι επιχειρήσεις τα σήματά τους, οι ομάδες τα εμβλήματά τους, τα κάθε λογής προϊόντα τις μάρκες τους. Αλλά κι εμείς οι άνθρωποι έχουμε ο καθένας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, όπως τη φωνή, το χρώμα των μαλλιών, των ματιών, το ύψος, το όνομα, το χαρακτήρα. Τα πάντα στον κόσμο έχουν κάτι χαρακτηριστικό, που τα ξεχωρίζει από τα άλλα και τα προσδίδει μία ιδιαίτερη ταυτότητα.
Έτσι συμβαίνει και με τους χριστιανούς. Έχουμε κι εμείς το χαρακτηριστικό μας γνώρισμα, το οποίο μας ξεχωρίζει απ' όλους τους άλλους ανθρώπους. Και ποιο είναι το γνώρισμα αυτό; Η αγάπη. To είπε ο Χριστός μας: «Έτσι θα ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο». Αυτή η αγάπη που δεν περιορίζεται φυσικά μόνο μεταξύ τους, αλλά ξεχειλίζει από τις καρδιές τους και κατακλύζει όλο τον κόσμο, είναι αυτό που κάνει τους χριστιανούς να ξεχωρίζουν. Ο χριστιανός αγαπά όλους τους ανθρώπους, γνωστούς και αγνώστους, γιατί απλά όλοι είναι αδέλφια του. Αγαπά και το περιβάλλον, τα ζώα, τα φυτά, τη γη γιατί απλά είναι το σπίτι του. Η αγάπη είναι αυτό που συνέχει τη ζωή των χριστιανών γιατί πολύ απλά αγάπη είναι ο ίδιος ο Θεός στον οποίο πιστεύουμε. Και στη σημερινή διδασκαλία Του ο Χριστός δίνει σε όλους μας την εντολή να έχουμε αγάπη ανάμεσά μας, την ίδια μάλιστα μεγάλη αγάπη που έχει κι Εκείνος για μας, αγάπη που φτάνει μέχρι την αυτοθυσία.
Όλα τα παραπάνω περιγράφουν την κατάσταση έτσι όπως θα έπρεπε να είναι. Δυστυχώς όμως πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η αγάπη δοκιμάζεται ακόμα και από τους χριστιανούς. Δεν είμαστε πάντοτε άνθρωποι αγάπης. Αυτό το βλέπουμε καθημερινά γύρω μας αλλά και στην ίδια τη ζωή μας, Κι αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά δεν μένουμε πιστοί στην αγάπη του Ιησού. Ακούσαμε τον ίδιο να μας λέει σήμερα πως μένουμε πιστοί στην αγάπη, μόνο όταν τηρούμε τις εντολές Του. Το ότι δεν έχουμε αγάπη -ή έστω δεν την έχουμε πάντοτε- αυτό ακριβώς φανερώνει, πως δεν ακολουθούμε στη ζωή μας τη διδασκαλία Του. Αν θέλουμε λοιπόν να είμαστε πραγματικοί φίλοι του Κυρίου, πραγματικοί χριστιανοί, άνθρωποι αγάπης, δεν έχουμε παρά να προσπαθούμε ειλικρινά να τηρούμε αυτές τις εντολές που μας κρατούν πιστούς στην αγάπη Του.
(Ευαγγέλιο του Ιωάννη, κεφάλαιο 13, στίχοι 34-35 & κεφάλαιο 15, στίχοι 9-17)
Κάθε τι γύρω μας έχει κάποιο χαρακτηριστικό γνώρισμα. Τα κράτη έχουν τις σημαίες τους, οι επιχειρήσεις τα σήματά τους, οι ομάδες τα εμβλήματά τους, τα κάθε λογής προϊόντα τις μάρκες τους. Αλλά κι εμείς οι άνθρωποι έχουμε ο καθένας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, όπως τη φωνή, το χρώμα των μαλλιών, των ματιών, το ύψος, το όνομα, το χαρακτήρα. Τα πάντα στον κόσμο έχουν κάτι χαρακτηριστικό, που τα ξεχωρίζει από τα άλλα και τα προσδίδει μία ιδιαίτερη ταυτότητα.
Έτσι συμβαίνει και με τους χριστιανούς. Έχουμε κι εμείς το χαρακτηριστικό μας γνώρισμα, το οποίο μας ξεχωρίζει απ' όλους τους άλλους ανθρώπους. Και ποιο είναι το γνώρισμα αυτό; Η αγάπη. To είπε ο Χριστός μας: «Έτσι θα ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο». Αυτή η αγάπη που δεν περιορίζεται φυσικά μόνο μεταξύ τους, αλλά ξεχειλίζει από τις καρδιές τους και κατακλύζει όλο τον κόσμο, είναι αυτό που κάνει τους χριστιανούς να ξεχωρίζουν. Ο χριστιανός αγαπά όλους τους ανθρώπους, γνωστούς και αγνώστους, γιατί απλά όλοι είναι αδέλφια του. Αγαπά και το περιβάλλον, τα ζώα, τα φυτά, τη γη γιατί απλά είναι το σπίτι του. Η αγάπη είναι αυτό που συνέχει τη ζωή των χριστιανών γιατί πολύ απλά αγάπη είναι ο ίδιος ο Θεός στον οποίο πιστεύουμε. Και στη σημερινή διδασκαλία Του ο Χριστός δίνει σε όλους μας την εντολή να έχουμε αγάπη ανάμεσά μας, την ίδια μάλιστα μεγάλη αγάπη που έχει κι Εκείνος για μας, αγάπη που φτάνει μέχρι την αυτοθυσία.
Όλα τα παραπάνω περιγράφουν την κατάσταση έτσι όπως θα έπρεπε να είναι. Δυστυχώς όμως πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η αγάπη δοκιμάζεται ακόμα και από τους χριστιανούς. Δεν είμαστε πάντοτε άνθρωποι αγάπης. Αυτό το βλέπουμε καθημερινά γύρω μας αλλά και στην ίδια τη ζωή μας, Κι αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά δεν μένουμε πιστοί στην αγάπη του Ιησού. Ακούσαμε τον ίδιο να μας λέει σήμερα πως μένουμε πιστοί στην αγάπη, μόνο όταν τηρούμε τις εντολές Του. Το ότι δεν έχουμε αγάπη -ή έστω δεν την έχουμε πάντοτε- αυτό ακριβώς φανερώνει, πως δεν ακολουθούμε στη ζωή μας τη διδασκαλία Του. Αν θέλουμε λοιπόν να είμαστε πραγματικοί φίλοι του Κυρίου, πραγματικοί χριστιανοί, άνθρωποι αγάπης, δεν έχουμε παρά να προσπαθούμε ειλικρινά να τηρούμε αυτές τις εντολές που μας κρατούν πιστούς στην αγάπη Του.
Αγία Φωτεινή η Μεγαλομάρτυς η Σαμαρείτιδα
Ῥίπτουσι τὴν σὴν Σαμαρεῖτιν εἰς φρέαρ,
Τὴν εἰς φρέαρ σοι συλλαλήσασαν Λόγε.
Βιογραφία
Η Αγία Μεγαλομάρτυς Φωτεινή καταγόταν από την Σαμαρειτική πόλη Σιχάρ . Τις πρώτες πληροφορίες για την Αγία τις βρίσκουμε στο Δ΄ κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου (Δ' 1 - 38).
Κάθε μεσημέρι πήγαινε έξω από την πόλη, στο πηγάδι το λεγόμενο του Ιακώβ, και εγέμιζε τη στάμνα της. Εκεί, μια ημέρα, συνάντησε τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος εφανέρωσε σ' αυτήν όλη τη ζωή της. Ο Κύριος είπε στην Αγία, ότι Αυτός είναι « τό ὕδωρ τό ζῶν», δηλαδή η αστείρευτη πηγή του Αγίου Πνεύματος. Αυτό το «πνευματικό ὕδωρ» έδωσε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα, η οποία εβαπτίσθηκε Χριστιανή μεταξύ των πρώτων γυναικών της Σαμάρειας και ονομάσθηκε Φωτεινή.
Από τότε αφιέρωσε τον εαυτό της στη διάδοση του Ευαγγελίου στην Αφρική και στη Ρώμη. Εκεί έλαβε και μαρτυρικό θάνατο από τον αυτοκράτορα Νέρωνα (54 - 68), όταν αυτός έμαθε ότι η Αγία Φωτεινή έκανε Χριστιανές τη θυγατέρα του Δομνίνα και μερικές δούλες της.
Μαζί με την Αγία Φωτεινή εμαρτύρησαν οι υιοί της και οι πέντε αδελφές της.
Η Αγία Φωτεινή εορτάζει στις 26 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.
Η Κάρα της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους.
Ένας εκ των ποδών και μία ωμοπλάτη της Αγίας βρίσκονται στην Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
Μία ωλένη με σάρκα της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στίς Μονές Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Γηρομερίου Φιλιατών, Νταού Πεντέλης και Κύκκου Κύπρου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὴν πηγὴν δεξαμενὴ τῆς σοφίας καὶ χάριτος, ἐκ χειλέων Κυρίου Φωτεινὴ Ἰσαπόστολε, νομίμως ἠγωνίσω πανοικεῖ, καὶ νέμεις φωτισμὸν παρὰ Θεοῦ, τοὶς προστρέχουσι τὴ σκέπη σου τὴ σεπτή, καὶ εὐλαβῶς βοώσί σου. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγούντι διὰ σοῦ, χάριν ἠμὶν καὶ ἔλεος.
Ῥίπτουσι τὴν σὴν Σαμαρεῖτιν εἰς φρέαρ,
Τὴν εἰς φρέαρ σοι συλλαλήσασαν Λόγε.
Βιογραφία
Η Αγία Μεγαλομάρτυς Φωτεινή καταγόταν από την Σαμαρειτική πόλη Σιχάρ . Τις πρώτες πληροφορίες για την Αγία τις βρίσκουμε στο Δ΄ κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου (Δ' 1 - 38).
Κάθε μεσημέρι πήγαινε έξω από την πόλη, στο πηγάδι το λεγόμενο του Ιακώβ, και εγέμιζε τη στάμνα της. Εκεί, μια ημέρα, συνάντησε τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος εφανέρωσε σ' αυτήν όλη τη ζωή της. Ο Κύριος είπε στην Αγία, ότι Αυτός είναι « τό ὕδωρ τό ζῶν», δηλαδή η αστείρευτη πηγή του Αγίου Πνεύματος. Αυτό το «πνευματικό ὕδωρ» έδωσε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα, η οποία εβαπτίσθηκε Χριστιανή μεταξύ των πρώτων γυναικών της Σαμάρειας και ονομάσθηκε Φωτεινή.
Από τότε αφιέρωσε τον εαυτό της στη διάδοση του Ευαγγελίου στην Αφρική και στη Ρώμη. Εκεί έλαβε και μαρτυρικό θάνατο από τον αυτοκράτορα Νέρωνα (54 - 68), όταν αυτός έμαθε ότι η Αγία Φωτεινή έκανε Χριστιανές τη θυγατέρα του Δομνίνα και μερικές δούλες της.
Μαζί με την Αγία Φωτεινή εμαρτύρησαν οι υιοί της και οι πέντε αδελφές της.
Η Αγία Φωτεινή εορτάζει στις 26 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.
Η Κάρα της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους.
Ένας εκ των ποδών και μία ωμοπλάτη της Αγίας βρίσκονται στην Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
Μία ωλένη με σάρκα της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στίς Μονές Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Γηρομερίου Φιλιατών, Νταού Πεντέλης και Κύκκου Κύπρου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὴν πηγὴν δεξαμενὴ τῆς σοφίας καὶ χάριτος, ἐκ χειλέων Κυρίου Φωτεινὴ Ἰσαπόστολε, νομίμως ἠγωνίσω πανοικεῖ, καὶ νέμεις φωτισμὸν παρὰ Θεοῦ, τοὶς προστρέχουσι τὴ σκέπη σου τὴ σεπτή, καὶ εὐλαβῶς βοώσί σου. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγούντι διὰ σοῦ, χάριν ἠμὶν καὶ ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Φωτεινὴν καὶ Φωτίδα καὶ Φωτῶ ἀνυμνήσωμεν, σὺν Ἀνατολὴ Φωτεινὸν τὲ Ἰωσὴν θείοις ἄσμασιν, ὁμοὺ Κυριακὴν Παρασκευήν, τοὺς Μάρτυρας Χριστοῦ περιφανεῖς· θείαν χάριν γὰρ αἰτοῦνται καὶ φωτισμόν, τοὶς πίστει ἀνακράζουσι· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι δι' ὑμῶν πάσιν ἰάματα.